Het blauwe gebouw van Annemie

et Blauwe Hèùs

Toen Jac van Oers et gebouw bedòcht
hattie nôot van zen lèève gedòcht
dètter zoveul oover te doen zo zèèn
gòn wet houwe of maoke wet klèèn
sloopen dieje roestige blauwen bult
schaaj toch èùt, der heej hier zoveul afgespuld
tis en gebouw meej en èège lèève
ge snapt wèl dè dè moet blèève
sommegte verhaole wèèrke op oe laachspiere
dus ammòl afblèève meej oe kleviere.

Veul sorte vòlk kwaam er oover de vloer
zôo kwaam de Ströper ene keer hil stoer
hij stölperde zôowè zôo nòr binnen
den pòrtier wo teegen em beginnen
mar hij zeej: ” khè naa ginne tèèd
kzèè al bekaant en half uur kwèèd
waor moek zèèn vur den beur
ons Keej heeget druk dus ik koom vur heur
ze zit meej die klèènmannen èn höllieje vadder is ziek
die kos vendaog ok al nie nòr et febriek
èn ik geef vendaog ok toe op mèn kerwaaj
ik moet ok nòg wörme steeke bè de laaj
dus waor haol ik poen is dè bij oe bekènd
of staode hier allêeneg mar vur pliesiegènt”.

“Meej dieje klôotvèèger gaoget nie lukken
die stao allêen mar òò zen krèùs te plukken”
zeej de strèùse snèbbel, die aachter em stond
“Ik freèt van èrmoej de bròkken van den hond
khè vruuger nie zoveul gelirdeghèd op gedaon
dörem koom ik naa in den bijstaand te staon
hil mèn lèève is êen grôot krèùs
ik hè den èrmoej geòrreve van ons tèùs
ik stao hier zôowè daogeleks op de mat
mar khè nòg nôot ginne rôoie sènt gehad
èn ik dènk dè gij ok nòst et pötje piest”.
de pòrtier krêeg van schòmte ene rôoje tiest
de Ströper kêek es nòr de pòrtier èn zeej :
“Witte wè, kzèè is wèg èn mèèrege stuur ik ons Keej”

dees gebouw maag tòch nie verloore gaon
dè heej al zoveul trammelant durstaon
der is gelaage, gejankt, gescheenen en geknòkt
doeter meej wègge wilt agget mar nie kepòt mòkt.

Annemie de Waal